SALUTATIO BEATE MARIE VIRGINIS [SalBMV]
POZDROWIENIE BŁOGOSŁAWIONEJ MARYI DZIEWICY [PBłM]
(1) Ave Domina, sancta Regina,
sancta Dei genitrix Maria,
que es virgo Ecclesia facta,
(2) et electa a sanctissimo Patre de celo,
quam consecravit
cum sanctissimo dilecto Filio suo
et Spiritu Sancto Paraclito,
(3) in qua fuit et est
omnis plenitudo gratie
et omne bonum.
(4) Ave palatium eius,
ave tabernaculum eius,
ave domus eius.
(5) Ave vestimentum eius,
ave ancilla eius,
ave mater eius,
(6) et vos omnes sancte virtutes,
que per gratiam et illuminationem Spiritus Sancti
infundimini in corda fidelium,
ut de infidelibus
fideles Deo faciatis.
(1) Witaj o Pani, Królowo święta,
święta Bogarodzico, Maryjo,
jesteś Dziewicą, która stała się Kościołem1
(2) i przez przenajświętszego Ojca z nieba wybrana,
[i przez] przenajświętszego, umiłowanego Syna Jego
i Ducha Świętego Pocieszyciela,
konsekrowana2,
(3) w której była i jest
wszelka pełnia łaski
i każde dobro.
(4) Witaj, Pałacu Jego,
witaj, Tabernakulum Jego,
witaj, Domie Jego.
(5) Witaj, Szato Jego,
witaj, Służebnico Jego,
witaj, Matko Jego.
(6) [Witajcie] i wy, wszystkie święte cnoty,
które przez łaskę i oświecenie Ducha Świętego
wlewane jesteście w serca wiernych,
abyście z niewiernych
uczyniły wiernych Bogu.
1 Trudno się zgodzić z sensownością tłumaczenia zwrotu: „virgo Ecclesia facta” przez: „[Maryjo, która stałaś się] Dziewicą uczynioną Kościołem”, (Pisma, Zespół, 207); jak bowiem wiadomo – nie można stać się dziewicą. Lepszym w tym przypadku jest tł. Ambrożkiewicza: „która jesteś Dziewicą, uczynionią Kościołem”, Pisma, 275. (Zaproponowana wyżej wersja nawiązuje do wcześniejszego tłumaczenia Ambrożkiewicza: „która jesteś Dziewicą, stałaś się Kościołem”, Pisma św. Franciszka z Asyżu, Warszawa 1976, 168). Por. „Quando Francesco designa Maria come «virgo ecclesia facta», afferma due cose: 1. l’origine personale della Chiesa in Maria,…; 2. l’universale estensione di questa origine unica verso una Chiesa omnicomprenisva”, J. Schneider, Virgo ecclesia facta, Edizioni Porziuncula, Assisi 2003, 113. Zobacz też: Sanduht ze Siunik (VIII w.) „Maryjo Przenajświętsza, Kościele najczystszy”, w: Muza chrześcijańskiego Wschodu (Poezja armeńska), Kraków 2008, 45.
2 Zgadzam się z W. Blockiem, że czasownik consecravit należy, wbrew dotychczasowym polskim tłumaczeniom, oddać raczej jako konsekrował niż przez uświęcił, podobnie jak czyni się to np. w tłumaczeniu włoskim, angielskim czy francuskim. Tym niemniej, tenże czasownik, dosłownie przetłumaczony, brzmi nieco dziwnie, gdy w 2 Reg 3, 6 Franciszek używa go w kontekście dobrowolnego postu po Epifanii. Por. Wiesław Block, Wszystkim chrześcijanom. Duchowość Franciszka z Asyżu w świetle jego pism. T. II, Pierwotna intuicja, Kraków 2011, 70.