1 Odnośnik biblijny do „Tu Pater sante” zapisany jest w oryginale jako „Gv 17,11”, co wynika z błędu literówki. W języku włoskim Giovanni (=Gv) odpowiada łacińskiemu Johannes.

2 W dotychczasowych przekładach, począwszy od wiersza szóstego, niniejszy tekst Franciszkowego Uwielbienia Boga Najwyższego tłumaczono na język polski, używając orzecznika narzędnikowego, np. „Ty jesteś miłością, …mądrością” itd. (Pisma, Ambrożkiewicz, 279, 281; Pisma, Zespół, 113). Zauważyć jednak należy, iż od samego początku Franciszek zwraca się do Boga, określając Go w formie prezentacyjnej (rzeczownikowo) różnorakimi imionami, tj. Tu es solus, magnus, altissimus, czyli „Ty jesteś Jedyny, Wielki, Najwyższy”, itd. Jeśli początek tej modlitwy w formie orzeczników mianownikowych oddajemy w języku polskim w sposób właściwy, to dlaczego mamy od logiki takiegoż tłumaczenia odchodzić w dalszej części Franciszkowej narracji? Wydaje się zatem, że również pozostałe imiona Boga, z małymi wyjątkami wynikającymi ze składni języka polskiego, powinny być przetłumaczone tak samo. Podobny styl i charakter tłumaczenia wyrażają przekłady czeski, niemiecki, włoski, rosyjski, angielski. Potwierdzeniem tego, że Franciszek odróżniał wyrażanie imion (przymiotów) Boga rzeczownikowo od zwykłych określeń przymiotnikowych i orzeczników narzędnikowych wyrażonych przymiotnikiem, jest chociażby następujący fragment Reguły niezatwierdzonej: „Bogu wiecznemu, Trójcy i Jedności, Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, …który jest …niezmienny, niewidzialny, nie do opisania, niewysłowiony, niepojęty, niezgłębiony (por. Rz 11,33), błogosławiony, chwalebny, przesławny, wywyższony (por. Dn 3,52), wzniosły, najwyższy, miły, godzien miłości, zachwycający” 1 Reg 23,10. Według T. Matury, w Pismach Franciszka spotykamy 89 różnorakich imion-nazw (tzw. imiona «Indicibile») odnoszących się do Tego, którego Imienia żaden człowiek nie jest godzien wymówić. Por. Thaddée Matura, Francesco parla di Dio, Milano, 1992, 17.