Quod fratres non ingrediantur monasteria monacharum.
[O tym,] że bracia nie powinni wchodzić do klasztorów mniszek.
(1) Precipio firmiter fratribus universis, ne habeant suspecta consortia vel consilia mulierum, (2) et ne ingrediantur monasteria monacharum, preter illos quibus a Sede Apostolica concessa est licentia specialis; (3) nec fiant compatres virorum vel mulierum, ne hac occasione inter fratres vel de fratribus scandalum oriatur.
(1) Wszystkim stanowczo nakazuję, żeby nie utrzymywali podejrzanych związków [z kimkolwiek] bądź podejrzanych rozmów z kobietami1 (2) i niech nie wchodzą do klasztorów mniszek, z wyjątkiem tych, którym Stolica Apostolska udzieliła specjalnego pozwolenia;2 (3) nie mogą być także ojcami chrzestnymi mężczyzn lub kobiet, aby z tego powodu wśród braci lub z powodu braci nie powstało zgorszenie.
1 Warto pamiętać, że w 1 Reg 12 Franciszek prawie że nakazywał, aby kobietom, które tego potrzebują, bracia udzielali porad w sposób szlachetny.
2 Z pewnością w pierwszej kolejności Franciszek miał na uwadze mniszki Damianitki (zwane przez niego Ubogimi Paniami), czyli Klarę Offreduccio wraz z współsiostrami mieszkające przy kościele św. Damiana. Zapis ten uświadamia nam, że ze względu na narzuconą Siostrom Ubogim (jak mówiły o sobie) przez kard. Hugolino (w roku 1219) regułę św. Benedykta, niełatwo przychodziło Franciszkowi i jego braciom realizować obietnicę okazywania opieki nad Klarą i jej współtowarzyszkami. Zobacz SpKl, 2. Pełną historię relacji pomiędzy kard. Hugolino, Damianitkami a 11 rozdziałem Reguły szczegółowo przedstawia Maria Pia Alberzoni w: Clare of Assisi an the Poor Sisters in the Thirteenth Century, St. Bonaventure, NY 2004, 31–43.