⁽¹⁾ Bracia, którzy są ministrami i sługami innych braci, niech odwiedzają i napominają swoich braci i z pokorą i miłością niech ich korygują, nie przykazując im czegokolwiek, co byłoby wbrew ich sumieniu i naszej Regule. ⁽²⁾ Bracia z kolei, którzy są podwładnymi, niech pamiętają, że ze względu na Boga wyrzekli się własnej woli. ⁽³⁾ Im przeto stanowczo nakazuję, aby byli posłuszni swoim ministrom we wszystkim, co przyrzekli Panu zachowywać, a co nie jest przeciwne ich sumieniu i naszej Regule. ⁽⁴⁾ A gdziekolwiek znajdą się bracia, którzy poznaliby i widzieli, że nie mogą zachowywać Reguły według [jej] ducha, to mogą i powinni zwrócić się do swoich ministrów². ⁽⁵⁾ Ministrowie zaś niech przyjmą ich z miłością i łaskawością i niech okażą im tyle serdeczności, aby ci mogli postępować i rozmawiać z nimi, jak panowie ze swymi sługami; ⁽⁶⁾ tak bowiem powinno być, aby ministrowie byli sługami wszystkich braci. ⁽⁷⁾ Upominam zatem i zachęcam w Panu Jezusie Chrystusie, aby bracia wystrzegali się wszelkiej pychy, próżnej chwały, zazdrości, chciwości, (por. Łk 12,15), trosk i niepokojów tego świata (por. Mt 13,22), obmowy i szemrania; a nieumiejący czytać niech się nie troszczą o to, aby się nauczyć; ⁽⁸⁾ ale niech zważają na to, że nade wszystko powinni pragnąć posiadać Ducha Pana i być pod Jego świętym działaniem, ⁽⁹⁾ modlić się do Niego zawsze czystym sercem i mieć pokorę cierpliwość w prześladowaniu i w chorobie ⁽¹⁰⁾ oraz kochać tych, którzy nas prześladują, karcą i obwiniają, bo Pan mówi: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują i fałszywie oskarżają (Mt 5,44). ⁽¹¹⁾ Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, do nich bowiem należy królestwo niebieskie (Mt 5,10). ⁽¹²⁾ Kto zaś wytrwa do końca, ten będzie zbawiony (Mt 10,22).