[Cap. XI: Quod fratres non blasphement nec detrahant, sed diligant se ad invicem]
[Rozdział 11: O tym, że bracia nie mają sobie złorzeczyć ani się znieważać, lecz wzajemnie się miłować]
(1) Et omnes fratres caveant sibi ut non calumnientur aliquem neque contendant verbis (cfr. 2 Tim 2,14), (2) immo studeant retinere silentium, quandocumque eis Dominus gratiam largietur. (3) Neque litigent inter se neque cum aliis, sed procurent humiliter respondere dicentes: Inutiles servi sumus (cfr. Lc 17,10). (4) Et non irascantur, quia omnis, qui irascitur fratri suo, reus erit iudicio; qui autem dixerit fratri suo: raca, reus erit concilio; qui autem dixerit: fatue, reus erit gehenne ignis (Mt 5,22). (5) Et diligant se ad invicem, sicut dicit Dominus: „Hoc est preceptum meum, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos” (Joa 15,12). (6) Et ostendant ex operibus (cfr. Jac 2,18) dilectionem quam habent ad invicem, sicut dicit apostolus: Non diligamus verbo neque lingua, sed opere et veritate (1 Joa 3,18). (7) Et neminem blasphement (cfr. Tit 3,2). (8) Non murmurent, non detrahant aliis, quia scriptum est: Susurrones et detractores sunt Deo odibiles (cfr. Rom 1,29–30).
(1) I wszyscy bracia niech wystrzegają się, aby nikogo fałszywie nie oskarżali i unikali współzawodnictwa na słowa (por. 2 Tm 2,14); (2) co więcej, niech starają się zachować milczenie, ilekroć Pan udzieli im [do tego] łaski. (3) Niech się nie kłócą ze sobą ani z innymi, ale zadbają o to, aby pokornie odpowiadać, mówiąc: sługami nieużytecznymi jesteśmy (por. Łk 17,10). (4) I niech się nie gniewają, bo każdy, kto by się gniewał na swego brata, winien będzie sądu; kto zaś powiedziałby bratu swemu: bezbożniku, winien będzie Rady; kto by zaś rzekł: głupcze, winien będzie ognia piekielnego (Mt 5,22). (5) I niech się wzajemnie miłują, jak mówi Pan: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem” (J 15,12). (6) I czynami niech okazują (por. Jk 2,18) miłość, jaką mają względem siebie, tak jak Apostoł powiada: Nie miłujmy słowem ani językiem, ale czynem i prawdą (1 J 3,18). (7) I niech nikomu nie złorzeczą (por. Tt 3,2). (8) Niech nie narzekają i nie ubliżają innym, ponieważ jest napisane: obmówcy i oszczercy są Bogu obmierzli (por. Rz 1,29–30).
(9) Et sint modesti, omnem ostendentes mansuetudinem ad omnes homines (cfr. Tit 3,2). (10) Non iudicent, non condemnent. (11) Et sicut dicit Dominus, non considerent minima peccata aliorum (cfr. Mt 7,3; Lc 6,41), (12) immo magis sua recogitent in amaritudine anime sue (cfr. Is 38,15). (13) Et contendant intrare per angustam portam (Lc 13,24), quia dicit Dominus: „Angusta porta et arcta via est, que ducit ad vitam, et pauci sunt, qui inveniunt eam” (Mt 7,14).
(9) I niech będą skromni, okazujący wszelką łagodność względem wszystkich ludzi (por. Tt 3,2). (10) Niech nie sądzą i nie potępiają. (11) I, jak mówi Pan, niech nie rozpatrują najmniejszych grzechów innych ludzi (por. Mt 7,3; Łk 6,41), (12) lecz raczej niech własne grzechy w sercu swoim z goryczą rozpamiętują (por. Iz 38,15)1. (13) I niech się starają wejść przez ciasną bramę (Łk 13,24), bo Pan mówi: „Ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują” (Mt 7,14).
1 Dosłownie: „z goryczą w swej duszy”.