[Cap. IV: De ministris et aliis fratribus qualiter ordinentur]
[Rozdział 4: O ministrach i o tym, jak bracia powinni odnosić się do siebie]
(1) In nomine Domini! (2) Omnes fratres, qui constituuntur ministri et servi aliorum fratrum, in provinciis et in locis, in quibus fuerint, collocent suos fratres, quos sepe visitent et spiritualiter moneant et confortent. (3) Et omnes alii fratres mei benedicti diligenter obediant eis in hiis, que spectant ad salutem anime et non sunt contraria vite nostre. (4) Et faciant inter se sicut dicit Dominus: Quecumque vultis ut faciant vobis homines et vos facite illis (Mt 7,12); (5) et: Quod tibi non vis fieri, non facias alteri (cfr. Tob 4,16; Lc 6,31). (6) Et recordentur ministri et servi quod dicit Dominus: Non veni ministrari, sed ministrare (Mt 20,28), et quod commissa est eis cura animarum fratrum, de quibus, si aliquis perderetur propter eorum culpam et malum exemplum, in die iudicii oportebit eos reddere rationem (cfr. Mt 12,36) coram Domino Jesu Christo1.
(1) W imię Pana! (2) Wszyscy bracia, którzy są ustanowieni ministrami i sługami braci, niech rozmieszczą swoich braci w prowincjach i w miejscach, w których się znajdą.2 Niech często ich odwiedzają oraz duchowo napominają i umacniają. (3) A wszyscy inni, moi błogosławieni bracia, niech będą im ochoczo posłuszni w tym, co odnosi się do zbawienia duszy i nie jest przeciwne naszemu życiu. (4) I niech odnoszą się w stosunku do siebie tak, jak mówi Pan: Cokolwiek chcecie, aby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie (Mt 7,12) (5) oraz: Nie czyń drugiemu tego, czego byś nie chciał, aby uczyniono tobie (por. Tob 4,16; Łk 6,31). (6) A ministrowie i słudzy niech pamiętają o tym, co mówi Pan: nie przyszedłem, aby mi służono, lecz aby służyć (Mt 20,28), i że troska o dusze braci została im powierzona [i dlatego], jeśli któryś z nich zatraciłby się z powodu ich winy lub złego przykładu, im trzeba będzie zdać rachunek w dzień sądu (por. Mt 12,36) przed Panem Jezusem Chrystusem3.
1 Wydaje się, że łacińska wersja oportebit eos jest w tym wypadku gramatycznie niepoprawna i to nawet przy założeniu jej autentyczności. Jeśli na początku zdania czytamy commissa est eis, to konsekwentnie powinno być także oportebit eis. W frRegHD [IV, 6:] pojawia się taka właśnie wersja: oportebit eis. Niestety są to jedyne dwa przypadki użycia tego słowa w Pismach Franciszka, stąd trudno o jakieś inne analogie.
2 Zapewne chodzi tu o miejsca misyjne, czyli miejsca bliżej nieokreślone w chwili pisania Reguły. Wynika z tego, że Franciszek chciał, aby bracia, posyłani ad gentes, zawsze mieli swego ministra, którego zadaniem było zbieranie braci, itd.
3 Tłumaczę tak, jakby była tu użyta forma oportebit eis zamiast oportebit eos; zob. frReg HD [IV, 6:].