[Cap. II] – [Rozdział 2] – scripta-pisma.info

[Cap. II] – [Rozdział 2]

[Cap. II: De receptione et vestimentis fratrum]

[Rozdział 2: O przyjmowaniu i ubiorze braci]

⁽¹⁾ Si quis divina inspiratione volens accipere hanc vitam venerit ad fratres nostros, benigne recipiatur ab eis. ⁽²⁾ Quodsi fuerit firmus accipere vitam nostram, multum caveant sibi fratres ne de suis temporalibus negotiis se intromittant, sed ad suum ministrum, quam citius possunt, eum representent.

⁽¹⁾ Jeśli ktoś, za Boskim natchnieniem, chcąc obrać to życie, przyjdzie do naszych braci, niech zostanie przez nich przyjęty życzliwie. ⁽²⁾ A gdy zdecyduje się na przyjęcie naszego życia, niech bracia wystrzegają się mieszania w jego sprawy doczesne, lecz – najszybciej jak mogą – przedstawią go swemu ministrowi.

⁽³⁾ Minister vero benigne ipsum recipiat et confortet et vite nostre tenorem sibi diligenter exponat. ⁽⁴⁾ Quo facto, predictus, si vult et potest spiritualiter sine impedimento, vendat omnia sua et ea omnia pauperibus studeat erogare. ⁽⁵⁾ Caveant autem sibi fratres et ministri fratrum, quod de negotiis suis nullo modo se intromittant, ⁽⁶⁾ nec acccipiant aliquam pecuniam neque per se neque per interpositam personam. ⁽⁷⁾ Si tamen indigent, alia necessaria corporis preter pecuniam recipere possunt fratres causa necessitatis, sicut alii pauperes.

⁽³⁾ Minister natomiast niech przyjmie go życzliwie, doda zachęty i wyjaśni mu starannie istotną treść naszego życia. ⁽⁴⁾ Po zapoznaniu się, wcześniej wspomniany [kandydat], jeśli chce i może duchowo bez przeszkody, niech sprzeda cały swój majątek i postara się rozdać wszystko ubogim. ⁽⁵⁾ Bracia zaś i ich ministrowie niech się wystrzegają, aby w żaden sposób nie mieszać się do jego spraw majątkowych, [i] ⁽⁶⁾niech nie przyjmują od niego jakichkolwiek pieniędzy ani osobiście, ani przez osobę podstawioną. ⁽⁷⁾ Jeśli jednak znajdą się w potrzebie, bracia – tak jak inni ubodzy – mogą przyjmować z powodu konieczności inne rzeczy dla ciała, za wyjątkiem pieniędzy.

⁽⁸⁾ Et cum reversus fuerit, minister concedat ei pannos probationis usque ad annum, scilicet duas tunicas sine caputio et cingulum et braccas et caparonem usque ad cingulum. ⁽⁹⁾ Finito vero anno et termino probationis recipiatur ad obedientiam. ⁽¹⁰⁾ Postea non licebit ei ad aliam religionem accedere neque «extra obedientiam evagari» iuxta mandatum domini pape, nam secundum Evangelium nemo mittens manum ad aratrum et aspiciens retro aptus est regno Dei (Lc 9,62). ⁽¹¹⁾ Si autem aliquis venerit qui sua dare non potest sine impedimento et habet spiritualem voluntatem, relinquat illa et sufficit ei. ⁽¹²⁾ Nullus recipiatur contra formam et institutionem sancte Ecclesie.

⁽⁸⁾ Gdy [kandydat] powróci, minister niech da mu w używanie na jeden rok strój próby, czyli dwie tuniki bez kaptura, i pas, i spodnie, i kaparon [sięgający] do pasa. ⁽⁹⁾Po zakończeniu zaś czasu rocznej próby niech zostanie przyjęty do posłuszeństwa. ⁽¹⁰⁾Potem nie wolno mu będzie przyłączyć się do innej [wspólnoty] zakonnej ani – zgodnie z rozporządzeniem pana papieża – «włóczyć się wbrew posłuszeństwu», albowiem, według Ewangelii, nikt, kto przykłada rękę do pługa, a ogląda się wstecz, nie nadaje się do królestwa Bożego (Łk 9,62). ⁽¹¹⁾ Jeśli natomiast przyjdzie ktoś, kto nie może bez przeszkody rozdać swego mienia, ale pragnie [tego] w duchu, niech je zostawi, a to mu wystarczy. ⁽¹²⁾ Niech nikt nie zostanie przyjęty wbrew praktyce i przepisom Kościoła świętego.

⁽¹³⁾ Alii vero fratres, qui promiserunt obedientiam, habeant unam tunicam cum caputio et aliam sine caputio, si necesse fuerit, et cingulum et braccas. ⁽¹⁴⁾ Et omnes fratres vilibus vestibus induantur, et possint eas repeciare de saccis et aliis peciis cum benedictione Dei, quia dicit Dominus in Evangelio: Qui in veste pretiosa sunt et in deliciis (Lc 7,25) et qui mollibus vestiuntur, in domibus regum sunt (Mt 11,8). ⁽¹⁵⁾Et licet dicantur hypocrite, non tamen cessent bene facere nec querant caras vestes in hoc seculo, ut possint habere vestimenta in regno celorum.

⁽¹³⁾ Inni zaś bracia, którzy przyrzekli posłuszeństwo, niech mają jedną tunikę z kapturem i – jeśli będzie konieczne – drugą bez kaptura, i pas, i spodnie. ⁽¹⁴⁾I wszyscy bracia niech ubierają się w tanie szaty, które – z błogosławieństwem Bożym – mogą łatać zgrzebnym płótnem i innymi kawałkami [materiałów]; bo Pan mówi w Ewangelii: ci, którzy noszą okazałe stroje i żyją w zbytkach (Łk 7,25), i ci, którzy miękkie szaty noszą, w domach królewskich mieszkają (Mt 11,8). ⁽¹⁵⁾ I choćby nazywano ich obłudnikami, niech jednak nie zaprzestają czynić dobrze i niech nie szukają kosztownych ubiorów na tym świecie, aby mogli otrzymać szaty w królestwie niebieskim.