Opublikowane w roku 2009 przez Carlo Paolazziego OFM nowe wydanie krytyczne Pism św. Franciszka zachęciło mnie do próby przetłumaczenia tego dzieła na język polski¹. Zamiar ten udało mi się zrealizować jedynie częściowo. Za podstawę obecnego tłumaczenia wziąłem w całości język oryginału, czyli tekst łaciński, tudzież starowłoski, z pominięciem jednakże odnośników do całego aparatu krytycznego oraz wszelkich wprowadzeń, komentarzy i przypisów, jakie są zawarte w tekście włoskim powyższego wydania. Zamiast tego ośmieliłem się umieścić komentarze odsyłające czytelnika do najistotniejszych dotychczasowych tłumaczeń polskich, czyli do dzieła o. Kajetana Ambrożkiewicza² i do tłumaczenia tzw. Zespołu³, jak też do przedstawionego przeze mnie przekładu.

Słowa wyróżnione w oryginalnym tekście drukiem pogrubionym i podkreślonym pochodzą ode mnie. Tego rodzaju zapis-wyróżnienie oznacza, że mamy do czynienia z tekstem, który w danym miejscu różni się od wersji przyjmowanej przez Tłumaczy Zespołu za wzorcową (tylko w określonych przypadkach odnosiłem się do tekstu łacińskiego przyjętego przez o. K. Ambrożkiewicza). Najczęściej są to słowa, których do tej pory nie uznawano za właściwe lub oryginalne (tak więc użyte są po raz pierwszy), bądź też takie, które różnią się sposobem zapisu. Nie zaznaczam, poza paroma wyjątkami, słów czy nawet zdań, które zostały całkowicie pominięte lub też przestawione miejscami z innymi (zmian tych nie omawiam, jedynie sygnalizuję istniejącą w danym miejscu odmienność zapisu nowego wydania krytycznego. Pomijam także kwestię różnego rodzaju dyftongów i ich nowego zapisu, np. dawne –ae, -oe zastąpione przez –e, formy zapisu Ihesu zamiast Jesu).

W tłumaczeniu polskim wprowadzam czasami słowa, zwroty zapisane w nawiasie kwadratowym kursywą, np. [też]; nie mają one swego odpowiednika w oryginale, gdyż zostały przeze mnie dodane w celu lepszego (jak sądzę) wyrażenia ducha tekstu Franciszkowego. Słowa te można zasadniczo (choć nie zawsze) w trakcie osobistej lektury pominąć. Wyrazy zapisane pismem pogrubionym lub umieszczone w zwykłym nawiasie kwadratowym odzwierciedlają zapis Paolazziego.