EPISTOLA AD POPULORUM RECTORES [EpRect]
LIST DO RZĄDCÓW NARODÓW [LRz]
(1) Universis potestatibus et consulibus, iudicibus atque rectoribus ubique terrarum, et omnibus aliis, ad quos littere iste pervenerint, frater Franciscus, vester in Domino Deo servus, parvulus et despectus, salutem et pacem omnibus vobis optans.
(1) Wszystkim możnowładcom i dostojnikom, sędziom i rządcom gdziekolwiek na ziemi oraz wszystkim innym, do których list ten dojdzie, brat Franciszek, w Panu Bogu sługa wasz maluczki i wzgardzony, pozdrowienie i pokój.
(2) Considerate et videte quoniam dies mortis appropinquat (cfr. Gen 47,29). (3) Rogo ergo vos cum reverentia, sicut possum, ne propter curas et sollicitudines huius seculi, quas habetis, Dominum oblivioni tradatis et a mandatis eius declinetis, quia omnes illi, qui eum oblivioni tradunt et a mandatis eius declinant, maledicti sunt (cfr. Ps 118,21) et ab eo oblivioni tradentur (Ez 33,13). (4) Et, cum venerit dies mortis, omnia que putabant habere, auferentur ab eis (cfr. Lc 8,18). (5) Et quanto sapientiores et potentiores fuerint in hoc seculo, tanto maiora tormenta sustinebunt in inferno (cfr. Sap 6,5).
(2) Zastanówcie się i przejrzyjcie, ponieważ zbliża się dzień śmierci (por. Rdz 47,29). (3) Proszę was zatem z szacunkiem, jak tylko mogę, abyście nie zapominali o Panu i nie odstępowali od Jego przykazań z powodu trosk i zabiegania [o sprawy] tego świata, jakie macie. Ponieważ ci wszyscy, którzy zapominają o Nim i odstępują od Jego przykazań, są przeklęci (por. Ps 118,21) i przez Niego będą zapomniani (Ez 33,13). (4) A gdy nadejdzie dzień śmierci, wszystko, co sądzili, że posiadają, zostanie im zabrane (por. Łk 8,18). (5) Na ile na tym świecie byli mądrzejsi i potężniejsi, o tyle większe męki będą znosić w piekle (por. Mdr 6,5).
(6) Unde firmiter consulo vobis, dominis meis, ut omni cura et sollicitudine posthabitis, agatis veram penitentiam (cfr. Mt 3,2) et sanctissimum corpus et sanctissimum sanguinem Domini nostri Jesu Christi in eius sancta commemoratione benigne recipiatis. (7) Et tantum honorem in populo vobis commisso Domino conferatis, ut quolibet sero annuncietur per nuncium vel per aliud signum, quod omnipotenti Domino Deo ab universo populo laudes et gratie referantur. (8) Et si hoc non feceritis, sciatis vos debere coram Domino Deo vestro Jesu Christo in die iudicii reddere rationem (cfr. Mt 12,36).
(6) Tak więc wam, panom moim, stanowczo radzę, abyście odłożywszy na bok wszelkie troski i zabiegania, czynili prawdziwą pokutę (por. Mt 3,2) i z uniżeniem przyjmowali Przenajświętsze Ciało i Przenajświętszą Krew Pana naszego Jezusa Chrystusa w Jego świętej Pamiątce. (7) A w powierzonym wam ludzie wzbudzajcie tak wielką cześć dla Pana, żeby każdego wieczoru, na głos herolda lub na inny znak, wszyscy ludzie oddawali Panu Bogu wszechmogącemu chwałę i dziękczynienie1. (8) A jeśli tego nie uczynicie, raczcie wiedzieć, że w dniu sądu zdacie rachunek przed Panem Bogiem waszym, Jezusem Chrystusem (por. Mt 12,36).
(9) Hoc scriptum qui apud se retinuerint et observaverint illud, a Domino Deo se noverint benedictos.
(9) Ci, którzy pismo to będą przy sobie posiadać i je zachowywać, niech wiedzą, że będą przez Pana Boga błogosławieni.
1 Do tego rodzaju zachęty, kierowanej do Rządców Narodów, przyczyniło się z pewnością Franciszkowe przebywanie pośród muzułmanów (1219/1220) w Ziemi Świętej, gdzie po raz pierwszy zauważył, jak wyznawcy islamu są przyzywani do publicznej modlitwy na znak głosu muezzina, por. Gli Scritti, Esser, 327–8.