REGULA PRO EREMITORIIS DATA [RegEr]
REGUŁA DLA PRZEBYWAJĄCYCH W PUSTELNIACH [Pust]
(1) Illi, qui volunt religiose stare in eremis, sint tres fratres vel quattuor ad plus; duo ex ipsis sint matres et habeant duos filios, vel unum ad minus. (2) Ilii duo qui sunt matres: teneant vitam Marthe, et duo filii teneant vitam Marie (cfr. Lc 10,38–42) et habeant unum claustrum, in quo unusquisque habeat cellulam suam, in qua oret et dormiat.
(1) Tych, którzy chcą zatrzymać się po zakonnemu w pustelniach, powinno być trzech lub co najwyżej czterech; dwóch spośród nich niech będzie „matkami” i niech mają dwóch lub co najmniej jednego „syna”. (2) Niech ci, którzy są „matkami”, żyją życiem Marty, a [ich] dwaj „synowie” niech wiodą życie Marii (por. Łk10, 38–42) i niech mają jedno zamknięte miejsce, w którym każdy powinien mieć swoją celę, aby w niej modlić się i spać.
(3) Et semper dicant completorium de die statim post occasum solis et studeant retinere silentium, et dicant horas suas. Et in matutinis surgant, et primum querant regnum Dei et iustitiam eius (Mt 6,33; Lc 12,31). (4) Et dicant primam hora qua convenit, et post tertiam absolvant silentium et possint loqui et ire ad matres suas. (5) Et quando placuerit, possint petere ab eis elemosynam sicut parvuli paupers, propter amorem Domini Dei. (6) Et postea dicant sextam et nonam, et vesperas dicant hora qua convenit.
(3) Zawsze z [danego] dnia tuż po zachodzie słońca niech odmawiają Kompletę i niech starają się zachować milczenie, i odmawiają swoje Godziny. I niech wstają na Jutrznię i szukają najpierw Królestwa Bożego i jego sprawiedliwości (Mt 6,33; Łk 12,31). (4) Niech we właściwej porze odmówią Prymę, po Tercji zaś niech przerwą milczenie i mogą ze sobą rozmawiać, i udać się do swoich „matek”. (5) Jeśli się im spodoba, jako najmniejsi z ubogich, mogą ze względu na miłość do Pana Boga, prosić od nich o jałmużnę1. (6) Potem – o właściwej porze – niech odmówią Sekstę i Nonę oraz Nieszpory.
(7) Et in claustro ubi morantur, non permittant aliquam personam introire et neque ibi comedant. (8) Et illi fratres qui sunt matres, studeant manere remote ab omni persona, et per obedientiam sui ministri custodiant filios suos ab omni persona, ut nemo possit loqui cum eis. (9) Et isti filii non loquantur cum aliqua persona nisi cum matribus suis et cum ministro et custode suo, quando placuerit eos visitare cum benedictione Domini Dei.
(7) W miejscu zamkniętym, gdzie przebywają ani tam gdzie spożywają posiłki, niech nie pozwalają wchodzić jakiejkolwiek osobie. (8) A owi bracia, którzy są „matkami”, niech się starają trzymać z daleka od wszelkiej osoby, a przez posłuszeństwo swemu ministrowi niech tak ochraniają od wszystkich ludzi swoich „synów”, żeby nikt z nimi nie mógł rozmawiać. (9) A ci, którzy są „synami”, niech nie rozmawiają z żadną osobą, jak tylko ze swymi „matkami” i swymi ministrami i kustoszami, kiedy spodoba się im ich odwiedzić z błogosławieństwem Pana Boga.
(10) Filii vero quandoque officium matrum assumant, sicut vicissitudinaliter eis pro tempore visum fuerit disponendum, quod omnia supradicta sollicite et studiose studeant observare.
(10) „Synowie” zaś czasem niech podejmą obowiązek „matek”, jak sobie według kolejności ustalą, aby wszystko, co zostało wyżej powiedziane, starali się zachowywać sumiennie i ochoczo.
1 Nie chodzi tu zatem o przygotowane przez „matki” posiłki (specjalnie dla nich), ale o to, co udało się tymże „matkom” po prostu przynieść jako jałmużnę. „W tym wersecie kryje się niezmiernie ważne stwierdzenie – brat oddany kontemplacji, choć żyje w pustelni, prowadzi życie człowieka ubogiego… Tym samym, życie w pustelni nie jest zerwaniem ze sposobem życia, który mają prowadzić bracia według przyjętej już Reguły” (Tadeusz Starzec, Regula pro eremitoriis data św. Franciszka z Asyżu i jej przesłanie, Studia Franciszkańskie 25 (2015), 117–136, 126).